Ik las eerder 'De man uit het dal van Spoleto', over het leven van Franciscus van Assissi en een aantal van Nolthenius' Middeleeuwse detectives. Heerlijk leesvoer!
Maar dit boekje kan er m.i. niet aan tippen. En dat komt door het wat wazige begin, met zijn eindeloze natuurbeschrijvingen, vaag, vaag. Een zoektocht van een oude vrouw naar een verloren gegane beschaving, helemaal geïsoleerd van de rest van de mensheid. Nee, ik moest echt doorzetten, gelukkig had ik de commentaren alhier al even gecheckt anders was het verder ongelezen doorgestuurd, vrees ik. Gelukkig las ik wel door, want daarna werd het beter. Toen herkende ik Nolthenius weer, in de manier waarop ze de relatie tussen de hoofdpersoon en haar o zo goed bedoelende maar o zo bedillerige schoonzus beschrijft. En hoe ze elkaar niet snappen en zich rot ergeren aan elkaar. Juist door de schoonzus komt de hoofdpersoon erachter dat je isoleren van de wereld niet altijd de gewenste verdieping van je leven oplevert... Ik geef het een 7.
-----------------
'Zijn andere hand gaat de startknop te lijf en zijn laatste moorden op de Engelse taal verdwijnen in een voorwereldlijk geratel'
-------------
'(...) en de enige met wie ze in de afgelopen vijftien jaar verstandige gesprekken heeft gevoerd. Gesprekken op één niveau: tegen ieder ander sprak ze naar omlaag, als tegen de hond. Lager: Maj zei nooit iets terug, wat verheffender is dan kletspraat.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten