Harry Mulisch - Twee vrouwen

Sorry maar deze Mulisch vond ik dus niet te pruimen.

Het verhaal
Een vrouw, Laura Tinhuizen, is op weg naar haar moeder die in Nice overleden is. Ze overdenkt de gebeurtenissen van de afgelopen maanden. Maanden waarin ze plotsklaps verliefd wordt op een vrouw die ze op straat voor een etalage ziet staan. Deze Sylvia is ook nog eens 15 jaar jonger en trekt na de eerste ontmoeting bij Laura in.
Samen trekken ze heel wat bekijks (ja, het is 1975, de tijd waarin homoseksualiteit kennelijk nog niet zo geaccepteerd was). Sylvia lijkt zich wat te schamen voor de relatie: ze zorgt ervoor dat haar ouders denken dat ze een relatie heeft met de imaginaire zoon van Laura, en bij haar op kamers woont.
Niet alleen Sylvia schaamt zich: een bezoek aan de moeder van Laura, die in Nice woont en een zwakke gezondheid heeft, loopt met een grote scene af als die direct uitvogelt dat Sylvia niet de huurster is. Vanaf dat moment loopt alles in het honderd en gaat Sylvia bij Laura weg. Nota bene met Laura's ex.

Het eind van de novelle is zo voorspelbaar als een stinkscheet na het eten van kool.

Wel uitgelezen, dus sterren moet ik geven. Omdat het Mulisch is, en er zeker mooie zinsneden in voorkomen, worden het er twee. Meer kan ik er echt niet van maken.

De twee ezelsoren die ik maakte:
"Gelukkig is het geschrevene iets dat hoorbaar is zonder gehoord te hoeven worden. Zelfs het bescheidenste woordje dat ik neerschrijf, het woordje zwijgen bij voorbeeld, overstemt het inferno in die stenen put."

"De moderne nederlandse literatuur vond zij prachtig, vermoedelijk omdat die, op een of twee schrijvers na, uitsluitend bestaat uit een veredeld soort boeken voor de rijpere jeugd, die niemand na zijn vijfentwintigste nog leest."