maandag 4 juli 2011

Paul Auster - Sunset Park




Miles Heller kan de door hem veroorzaakte dood van zijn stiefbroer, vijf jaar na diens overlijden nog steeds niet verwerken en laat zijn veelbelovende maatschappelijke carrière en zijn makkelijke leventje in de steek. Hij verdwijnt simpelweg.
Als het boek begint, is het zeven jaar na zijn verdwijning. Miles is inmiddels 28 en werkt in Florida voor een verzekeringsmaatschappij, voor wie hij inboedels fotografeert van mensen die hun huis uit gezet zijn. Hij heeft een relatie met de voor haar leeftijd erg voorlijke maar toch echt pas 17-jarige Pilar. Als de zus van Pilar dreigt met de relatie aan te geven bij de politie als Miles geen spulletjes voor haar steelt uit de inboedels die hij fotografeert, gaat hij op het aanbod van zijn middelbare school-vriend Bing Nathan, die met twee vriendinnen een huis heeft gekraakt in hartje New York en een vierde huisgenoot zoekt.
Toeval wil dat ook zijn vader en stiefmoeder (die overigens al lang uit elkaar zijn) zich in New York bevinden. Durft Miles zich aan hen te vertonen om uit de doeken te doen waarom hij al die jaren geleden verdwenen is? Dit gegeven vormt het hart van deze novelle van de door mij zeer geliefde schrijver Auster.

Helaas vond ik het een erg saai boekje. In tegenstelling tot de andere door mij gelezen Austers is dit geen supergeconstrueerd verhaal, waarin het Droste-effect meer dan eens verwerkt is, maar een 'gewone', rechttoe-rechtaan vertelling. De huisgenoten van Miles zijn door Auster een beetje aan het verhaal toegevoegd om het nog iets van body te geven. Dat had hij beter niet kunnen doen. Ze leiden af van het centrale thema van het boek: kun je als ouders je kind een onvergefelijk iets toch vergeven? En tot slot vond ik de boekpersonages, die stuk voor stuk als eind twintigers worstelen met hun seksualiteit, gewoon niet zo interessant. Met uitzondering van Bing misschien...

Overigens heb ik Sunset Park wel uitgelezen. Ik bleef tot het eind hopen op dat ene sprankje van Austers ongelofelijk knappe schrijfstijl. En omdat dat dus niet kwam kan ik echt niet meer dan twee sterren uitdelen.

Geen opmerkingen: