vrijdag 25 november 2011

Rick Riordan - Percy Jackson en de Olympiers - De laatste Olympiër



In 'De laatste Olympier' maken Percy en zijn halfgodvrienden zich op voor de laatste strijd tegen de titanen en hun handlangers. Lekker vlot geschreven en met spectaculaire gevechten in hartje New York, maar voor mij is de sjeu van deze serie er nu wel af. Dat Rick Riordan aan het eind de mogelijkheid open laat dat er nog meer delen volgen, vind ik daarom jammer. Het is mooi geweest.

zaterdag 19 november 2011

Gustaaf Peek - Ik was Amerika



Prachtige roman, dit "Ik was Amerika" van Gustaaf Peek!

Het verhaal
De Nederlander Dirk vecht voor de Duitsers in het noorden van Afrika als hij gevangen genomen wordt door de Amerikanen. Eenmaal in de States wordt Dirk als krijgsgevangene in Texas tewerkgesteld op een katoenplantage. Daar sluit hij vriendschap met de zwarte Harris en wordt hij verliefd op diens zus Cicely, die tussen de middag de lunch komt brengen. In het kamp blijft hij een buitenbeentje: de Hollander die bovendien met zwarten optrekt.
Vijfendertig jaar later reist Dirk in zijn eentje door de States. Dat het leven van een Nederlander die voor de Duitsers vocht niet gemakkelijk is, blijkt uit het feit dat de vrouw van Dirk op 4 mei altijd de gordijnen sluit.
Derde persoon in het boek is een jonge vrouw, Jennifer. Zij is assistent-makelaar, die stiekem in de huizen die te koop staan bivakkeert.

Zonder zaken te verklappen kan ik niet zoveel meer over de inhoud van het boek prijsgeven. Je moet het gewoon maar zelf lezen en ervan genieten.

dinsdag 15 november 2011

Kate Atkinson - One good turn



De tweede Jackson Brodie van Kate Atkinson is weer erg genieten. Dit keer is Jackson, die zich met behulp van de nalatenschap van iemand uit het eerste deel heeft kunnen terugtrekken in Zuid-Frankrijk, bij zijn vriendin Julia in Edinburgh. Zij speelt mee in een van de obscure voorstellingen van het jaarlijkse theaterfestival in die stad.

En natuurlijk raakt Jackson betrokken bij een raar zaakje: een man wordt aangevallen op straat, het lijk van een Russisch schoonmaakster strandt aan zijn voeten aan maar spoelt weer weg voor hij de politie heeft kunnen alarmeren, een verlopen presentator wordt vermoord in het huis van een schrijver en een overspelige vastgoedmagnaat die op het punt staat opgepakt te worden voor fraude 'verdwijnt'... Aan Jackson de taak om, zonder de politie voor de voeten te lopen, al deze losse puzzelstukjes in elkaar te laten passen.

Heerlijk heerlijk. Ik verheug me al op het derde Brodie-boek, When will there be good news.

woensdag 2 november 2011

Jan Siebelink - Torticollis



Twee broers, Paul en Daniel. Tussen de jongens heerst een op het eerste gezicht gezonde broederlijke concurrentie. Paul is erg verliefd op Lise, het vriendinnetje van Daniel, maar hij zorgt ervoor dat zij voor Daniel kiest. Paul is de mooie jongen, Daniel de intelligente en brave zoon. Terwijl Daniel zorgt voor hun stervende vader, is Paul de hort op.
In de liefde blijft het aanmodderen voor Paul. Na Lise kan hij geen echte liefde meer vinden. Hij vraagt zich af of hij misschien homofiel is, zo trekt de aanblik van bloot mannenvlees hem aan. Maar consumeren doet hij dat gevoel niet. Wel gaat hij met de vrouw van zijn collega Bobby collega op de school waar hij werkt, Jetty, naar bed en laat haar vervolgens keihard vallen. Want Bobby, die kent hij al zijn hele leven. Als jochies zijn Bobby en hij niet in staat geweest hun vriendje Pietje te kunnen redden van de verdrinkingsdood, dat bindt hen.

Paul leidt aan een zeldzame aandoening, torticollis genaamd, oftewel een chronische stijve/scheve nek. Wat precies de oorzaak is geweest, is onduidelijk. Zelf karakteriseert Paul het als "onmacht van de ziel" (p.55), en "verdrongen tranen" (p.60). Als hij al flink op leeftijd is, stelt de arts een slaapkuur voor, zodat de spieren die zijn nek scheef trekken zich zullen ontspannen en de torticollis zal verdwijnen. En lees je een conversatie tussen Lise en Daniel, waarin zij zeggen dat Paul nooit akkoord had moeten gaan met die slaapkuur. Dat ze al een gevoel hadden dat het mis zou lopen. Wat en hoe en wanneer, dat kom je als lezer niet te weten...

Op zich mooi geschreven, maar te fragmentarisch. In het dunne boekje wil Siebelink te veel kwijt, te complexe personages presenteren, teveel gebeurtenissen. Torticollis zou een prima uitgangspunt voor een langere roman kunnen zijn.